W świecie wszechobecnych kamer wideo, telewizji wysokiej rozdzielczości czy multipleksów fotografia nadal zajmuje wysokie miejsce w wielu aspektach życia codziennego i sztuki. Co ma więc zdjęcie czego brakuje ruchomym obrazom? Czemu tak wiele osób sięga po swój pierwszy aparat i próbuje rejestrować zastaną rzeczywistość? No i w końcu: czy fotografia może być sztuką? Pewnie bardzo wielu z nas zadaje sobie to pytanie i próbuje znajdować na nie odpowiedzi. Dla mnie, jako osoby fotografującej tak naprawdę od niedawna jest ona formą pamiętnika przelanego obrazu. Zatrzymaniem i odbiciem emocji danych i czasu, rejestracją chwili. Filozoficznym wchodzeniem ciągle do innej rzeki, bo przecież nie da się zrobić dwóch identycznych zdjęć.